Opis

Niniejsza powieść jest pierwszym tomem z serii Królowe autorstwa niezwykle poczytnej pisarki brytyjskiej Alison Weir. Napisana w oparciu o wnikliwe badania książka przenosi czytelnika w realia burzliwej epoki Tudorów i przybliża losy Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka VIII, z nowej i zarazem niezwykle ciekawej perspektywy. Sportretowana w powieści bohaterka jawi się jako energiczna i silna kobieta, która z kruchej księżniczki przeobraziła się w odważną i stanowczą władczynię.

Alison Weir ukazuje życie „prawowitej królowej” na tle wydarzeń politycznych i intryg dworskich, szczegółowo opisując momentami dramatyczne koleje jej losu oraz skomplikowane relacje z otoczeniem. Dzięki świetnemu warsztatowi pisarskiemu autorki, która po mistrzowsku łączy fakty historyczne z fikcją, Katarzyna staje nam przed oczami niczym żywa, a samą powieść czyta się jednym tchem.

Od autorki:
Opowiadając historię Katarzyny Aragońskiej, bardzo ściśle trzymałam się źródeł historycznych. Pozwoliłam sobie jednak na nieco twórczej swobody, jeśli chodzi o ukazanie pewnych postaci, takich jak chociażby cesarski ambasador, Eustachy Chapuys, któremu przypisałam autorstwo kilku listów i włożyłam w jego usta słowa innych osób. Ukazując wydarzenia z perspektywy Katarzyny, musiałam wziąć pod uwagę jej wiedzę na temat bieżących wypadków na dworze oraz źródła, z których ją czerpała, zwłaszcza w latach swego wygnania. A jak wiemy, jej głównym informatorem był wówczas Eustachy Chapuys. Wiele listów, które zamieściłam w książce, jest autentycznych, choć nieco uwspółcześniłam ich język. Podobnie zresztą rzecz ma się z dialogami.

Dzięki ostatnim badaniom, dokonanym przez Gilesa Tremletta i Patricka Williamsa, możemy być całkowicie pewni, że małżeństwo Katarzyny z księciem Arturem nie zostało skonsumowane i że przyczyną śmierci Artura była gruźlica. Wzmianki na temat jego choroby, jakie Czytelnik znajdzie w niniejszej książce, opierają się na zeznaniach, które złożył doktor Alcaraz w 1531 roku w Saragossie.

Przedstawiając wydarzenia z punktu widzenia Katarzyny, pragnęłam ukazać portret kobiety, która nie bała się walczyć w obronie własnego honoru i która zawsze trzymała się zasad ‒ portret intymny i psychologiczny. Niektórzy badacze uważają, że gdyby Katarzyna wykazała się większym pragmatyzmem w kwestii rozwodu z Henrykiem, oszczędziłaby sobie wielu rozczarowań i cierpienia. Pamiętajmy jednak, że taka postawa nie korespondowałaby z obyczajowością charakterystyczną dla początków XVI wieku i że ówczesne realia znacznie różniły się od dzisiejszych. Tamten świat był zgoła odmienny od naszego i znane nam obecnie prawa kobiet, feminizm czy polityczna poprawność nie miały w nim miejsca. Uległość Katarzyny wobec Henryka może dziś szokować, ale w tamtych czasach była czymś naturalnym ‒ czymś, co wpisywało się w życie zamężnej kobiety.

Na kartach powieści starałam się przedstawić sceny w jak najbardziej plastyczny sposób, tak aby Czytelnik mógł niemal poczuć zapachy, usłyszeć dźwięki i ujrzeć kolory tamtego, minionego świata. Świata pełnego splendoru i okrucieństwa, w którym miłość dworska była niezwykle ekscytującą grą, pomimo że dynastyczne korzyści nieubłaganie stawiano ponad romantycznymi ideałami. Świata zdominowanego przez etos wiary, w którym nastąpiła istotna przemiana religijna. Takie bowiem były realia, w którym żyła Katarzyna i możemy ją zrozumieć tylko w ich kontekście.

Alison Weir