Błyskawica z Izraela

(…) Zaledwie cztery miesiące później, o 6.45 rano 27 czerwca 1976 roku, na lotnisku w Atenach wylądował samolot Singapore Airlines z Singapuru, kończąc lot 763. Maszyna miała po drodze międzylądowanie w Bahrajnie, gdzie na pokład weszło dwóch Arabów posługujących się nazwiskami Fahim al-Satti i Hosni Albu Waiki. Byli to w rzeczywistości ważni członkowie LFWP-GOS: Fajez Abdul-Rahim Dżaber, jeden z założycieli LFWP, oraz Dżajel Nadżi al-Ardżam, zastępca szefa wydziału stosunków zagranicznych LFWP-GOS. Samolotem leciało także dwoje zachodnioniemieckich turystów z południowoamerykańskimi paszportami wystawionymi na nazwiska Garcia i Ortega. Uroczą parę podróżników tworzyli Wilfried Böse i jego dawna dziewczyna Brigitte Kuhlmann, członkowie ugrupowania Revolutionäre Zellen (Komórki Rewolucyjne). Böse był bliskim współpracownikiem Ilicha Ramireza Sancheza, „Szakala”. Sanchez pokłócił się z Wadim Haddadem o niedawne porwanie ministrów z Organizacji Państw Eksporterów Ropy Naftowej (OPEC), dlatego sam nie miał żadnego związku z operacją „Uganda”. Bagażowi w Bahrajnie dopilnowali, by ukryte w bagażu podręcznym broń i ręczne granaty dotarły niewykryte na pokład. W letnim skwarze czworo terrorystów czekało w hali tranzytowej ateńskiego lotniska na połączenie. O 8.59 z lotniska Ben Guriona pod Tel Awiwem wystartował lot 139 linii Air France, airbus A300B4-2C (F-BVGG) z kpt. Michelem Bacosem za sterami. Samolot wiózł 228 pasażerów i przez Ateny zmierzał do Paryża. O 11.30 wylądował na lotnisku Ellinikon, gdzie wysiadło 38 osób, a 56 wsiadło. W sumie na pokładzie było teraz 246 pasażerów i 12 członków załogi.

LFWP–GOS wybrał lotnisko w Atenach, ponieważ słynęło ono z bardzo beztroskiego podejścia do procedur bezpieczeństwa. Niedziela 27 czerwca nie była pod tym względem wyjątkiem. Wykrywacza metali nikt nie obsługiwał, a pracownik prześwietlający bagaż ręczny nie przykładał się do swych obowiązków. Cała czwórka terrorystów bez przeszkód weszła na pokład airbusa. O 12.20 lot 139 Air France wystartował, ale już kilka minut później w kabinie pierwszej klasy usłyszano krzyki. W ciągu paru chwil kontrolę nad samolotem przejęła Brigitte Kuhlmann w pierwszej klasie i dwaj Palestyńczycy w klasie ekonomicznej. Michel Bacos, pilot z 21-letnim doświadczeniem, wspominał później: „Siedem minut po wylocie z Aten usłyszeliśmy krzyki na pokładzie. Pomyśleliśmy, że w kabinie wybuchł pożar. Mechanik pokładowy Jacques Le Moine otwarł drzwi kokpitu i znalazłem się oko w oko z jakimś mężczyzną”. Do kabiny pilotów wpadł Wilfried Böse z pistoletem i granatem. Bacos opowiada dalej: „Terrorysta ciągle celował z pistoletu w moją głowę i od czasu do czasu wbijał mi lufę w kark, żebym mu się nie przyglądał. Mogliśmy tylko wykonywać rozkazy terrorystów”. Było to pierwsze porwanie w historii linii Air France (…).

Wstęp / 4
Geneza terroryzmu powietrznego / 4
Czarny Wrzesień / 6

Uprowadzenie samolotu Air France LOT 139 / 10
Operacja „Uganda” / 10
Dzień 1: niedziela, 27 czerwca 1976 r. – „Mamy porwanie” / 11
Dzień 2: poniedziałek, 28 czerwca 1976 r. / 16
Dzień 3: wtorek, 29 czerwca 1976 r. / 17
Dzień 4: środa, 30 czerwca 1976 r. / 20
Dzień 5: czwartek, 1 lipca 1976 r. / 23

Izraelskie plany / 25
Operacja „Stanley” / 25
Dzień 6: piątek, 2 lipca 1976 r. / 27
Operacja „Piorun” – plan / 30
Dzień 7: sobota, 3 lipca 1976 r. / 34

Operacja „Piorun” – Kadur Ha-Ra’Am / 35
Nosorożce do Afryki / 35
„Przylecieliśmy zabrać was do domu” / 38
99 minut w Entebbe / 46
Powrót do Izraela / 54
Triumf i tragedia / 55

Pokłosie / 59
Bibliografia / 63
Indeks / 64